Eski pantolonlarımı bulurum bazen dolabımda.Vefa duygusuyla onları da giyerim arasıra.Zira onlarla da güzel anılarım olmuştur.Şahsen bizzat kendim vefalı biri olmaya çalışırım.Vefa duygusu çok önemlidir.Vefalı olun bence ! mutlaka bundan kazançlı çıkarsınız.nasıl mı ? şöyle ki , ne vakit eski pantolonlarımdan birini giysem cebinden mutlak suretle para çıkar.kaç para olduğu önemli olmaksınız acaip şekilde sevindirik olurum.zira o parayı bulmanın benim için lotoyu tutturmaktan bir farkı yoktur.genellikle de bulduğum parayla yapmadığım şeyler yaparım.yani genel olarak bütçe ayırmadığım şeyler için harcarım o parayı. haydan gelmediği halde huya giden tek bütçe kaynağıdır eski pantolonlarımdan çıkan paralar.örtülü ödenek gibidirler o paralar ; eski dostlar gibidirler.unutulmuş birer birer eski dostla....
18 Ocak 2006
metroda kaçamak bakışlar
ne zaman metroya binsem biri mutlaka bana bakar.bir süre "ulan ne zamandır beni süzüyo" diye düşünürüm.sonra ineceğim yere kadar bakışır dururuz.zaten metrolardaki o lcd ekranda çıkan reklamlar sırf bu sebeple konmuştur.herkes bir noktaya bakarsa kimse kimseyi süzemez mantığı hakimdir.bir de 4 koltuğu karşılıklı yapmıyorlar mı ! nedir ya anlamadım yani sohbet etsinler insanlar birbirleriyle diye mi yapmışlar ? işte zaten en pis bakışma savaşları da orada yaşanır.karşıdaki benim ona baktığımı görmeden ona bakabilirsem 1-0 öne geçtim demektir.bu konuda ekseriyetle bilenen bir taktik de "camdan bakma" taktiğidir.özellikle metro duraktan çıkıp karanlık tünele girince görüş netleşir.tabi ki en pisi de camda göz göze gelmektir.yani ikimizde delikanlı gibi kafayı çevirip bakamıyoruzdur ve birbirimizi camdan süzmeye çalışıyoruz.bu gibi durumlarda bakışlarınızı sakın kaçırmayın.bakmaya devam edin.durağa geldiğinizde de daha da uzakları süzmeye çalışıyor gibi yapın.eğer karşıdaki yutarsa şöyle düşünebilirr "haa bana bakmıyormuş lan herif dışarı bakıyormuş" işte o zaman durum 2-0 olur ki dakika da 90'ı göstermekteyse zaten yansın meşaleler çalsın marşlar...
